Gudron cz. 5

Mastyks nie może być za rzadki ani za gęsty, cała jego masa musi mieć jednolitą barwę, bez jaśniejszych smug i pasów, wskazujących na niedokładne wymieszanie. Dobry mastyks daje się z trudnością krajać nożem, paski mastyksu w temperaturze pokojowej, a więc około 20 stopni C, przy naciąganiu powinne być elastyczne. Po minutowym trzymaniu mastyksu nad świecą, daje się odczuć zapach asfaltu ; jeżeli zamiast niego wyczuwa się zapach teru, smoły, lub przypomina się atmosfera gazowni, wówczas mastyks zafałszowany został surogatami asfaltu; potrzymany dłuższą chwilę nad płomieniem dobry mastyks mięknie, ale ani spływa, ani też nie zapala się, a jeżeli płonie, to zawiera jeszcze za wiele pozostałości z destylacji ropy. Blok mastyksu powinien pod silnym uderzeniem młota rozprysnąć się w drobne kawałki, przełom jego ma mieć strukturę gładką i barwę głęboko czarną. Jeżeli się nie da tak rozbić, to użyty do jego sporządzenia gudron był za miękki, albo też temperatura topienia za niską, lub wreszcie wymieszanie nie było dostateczne. Barwa przełomu o odcieniu brunatnym wskazuje, że dodano za wiele pyłu, albo, że tenże nie został w należytym stopniu gudronem impregnowany.

To Cię zaciekawi:

– lampy sufitowe rzeszów